معارفه کوچک از شهیدان بزرگ اصفهان قسمت هجدهم
دیگر زنان
شهیده که در راه اعتلای کشورمان به شهادت رسیده است می‌توان به شهیده «نسرین افضل»
اشاره کرد. او در سال 1338 در شیراز متولد شد و روزها و سال‌های شیرین کودکی را به
عطر رأفت و عطوفت مادری نیک‌روش و به همت و اهتمام پدری مخلص و متدین گذراند. سپس
در مدارس شیراز، تحصیلات دوره‌های ابتدایی و راهنمایی را به پایان رساند و به
برکت و بهره معارف و تعالیم عالیه اسلامی، زندگی عزتمندانه و شرافتمندانه خود را
ادامه داد و حجب و نجابت،زیور و زینت جانش شد و با ادای فریضه‌هایی چون نماز و
روزه،روح و روانش را نشاط بخشید.
نسرین با ورود به دبیرستان، بر بسیاری از نابسامانی‌ها
در رژیم شاه، خردمندانه اعتراض کرد و بر نامشروع بودن حکومت وقت خروش برداشت تا
آنجا که یک بار نیروهای امنیتی او را تحت تعقیب قرار دادند.
با معدل 18موفق به اخذ دیپلم شد. وی با روحی سرشار
از پیوستگی به درگاه احدیت، کمر به خدمت خلق خدا بست و قدرت خویش را صرف خدمت در
کمیته امداد، کمیته انقلاب اسلامی،سپاه و جهاد سازندگی کرد. مطلوب خود را در
جهادسازندگی یافت و با خدمت به محروم‌ترین قشر جامعه، به دنبال کسب قرب به پروردگار
بود.
در نخستین تلاش‌هایش،به عنوان جهادگر در یکی از
روستاهای مجاور شیراز(روستای دودج) برای زنان و دختران جوان آن دیار به برگزاری
کلاس‌های فرهنگی همت گماشت و آنان را با اصول و معارف انسا‌ن‌ساز اسلام مأنوس و
مألوف کرد. سپس فعالیتش را در روستای «دشمن زیاری» ادامه داد و در منطقه «فراشبند»
از توابع استان فارس به برگزاری نمایشگاه عکس و کتاب مبادرت ورزید.
در آغاز سال 1360 ، نسرین از فقر فرهنگی شدید کردستان
آگاه شد و با برادرش احمد افضل (مفقودالاثر) در مورد رفتن به آنجا مشورت کرد و در
همان زمان بود که جهاد اعلام کرد که در جهت رشد هرچه بیشتر فرهنگی به بانوان در
کردستان احتیاج است.
نسرین افضل پس از مشورت با علمای شهر راهی کردستان
شد. چیزی نگذشت که گوهر وجود وقف الهی شده نسرین افضل بر همه نمایان شد و همه
ارگان‌ها سعی کردند از فضایلش بهره ببرند و افضل تا آنجا که توان داشت ارگان‌های
ضعیف و مردم محروم آنجا را توان الهی بخشید. حتی وقت استراحت شبانه خویش را در
فرمانداری و برای تقسیم کردن کوپن‌های مردم مهاباد صرف کرد. بعضی اوقات تا نیمه‌های
شب با وجود خطرهای فراوان آن شهر که چون شهر به تاراج رفته در اختیار ضدانقلاب بود
برای آموزگاران متعهد آن دیار جلسه می‌گذاشت.
در شهریورماه سال 1360 خبر شهادتش برادرش را شنید
و راهی شیراز شد و مطلع شد برادرش نه تنها به درجه رفیع شهادت نائل آمده که
وجودگهربار او به شهیدان مفقودالاثر انقلاب پیوسته است.
با مسئولیت سنگینِ ابلاغ اندیشه شهدا، دیگر بار به
مهاباد بازگشت و در سپاه،جهادسازندگی،بنیاد امور جنگ‌زدگان، فرمانداری،آموزش و پرورش
و سپاه پاسداران مجاهدت کرد. حالا تنها کسی است که برای تصدی‌گری تبلیغات و
انتشارات سپاه در مهاباد لایق.
مدتی این مسئولیت را می‌پذیرد و در عین حال به
دیگر ارگان‌ها نیز رسیدگی می‌کند و سپس به خاطر نیاز شدید آموزش و پرورش با سمت
معلم تربیتی شروع به کار می‌کند و با این مسئولیت معلمین را نیز آموزش می‌دهد و یک
دوره از معلمین نهضت سوادآموزی نیز از جمله افرادی بودند که از فضل او بهره‌مند می‌شوند.
در نخستین روزهای بهار سال 1361 با یکی از جوانان
مجاهد شاغل در سپاه، ازدواج کرد و تابستان همان سال در شامگاه هنگامی که از مراسمی
به منزل باز می‌گشت سوار خودرویی شد اما در مسیر به کمین عوامل ضدانقلاب افتاد و
در آن جمع، تنها، شهیده نسرین افضل مورد اصابت گلوله دشمن قرار گرفت و به شهادت
رسید
